۱-۶-۱-۶- مرحله ارزیابی: چرخه یادگیری فرصت‌هایی را نیز در اختیار اساتید قرار می‌دهد تا میزان تکامل در سطوح تفکر دانشجویان و نیز میزان تکامل در یادگیری آن‌ ها را مشخص کنند (برنسفورد و همکاران، ۲۰۰۰). این مرحله، برای دانشجویان فرصت خوبی است تا مهارت‌های کسب شده خود را به کار گرفته و ادراک خود را مورد ارزیابی قرار دهند. در واقع مرحله ارزیابی، مرحله‌ای است که در آن اساتید با بهره گرفتن از ارزیابی‌، به تعیین “سطح ادراک” هر دانشجو می‌پردازند (بای بی و همکاران، ۲۰۰۶). ابزارهای ارزیابی باید دربرگیرنده سؤالاتی از تحقیقات آزمایشگاهی باشد که آن‌ ها انجام می‌دهند. به منظور ارزیابی دانشجویان باید از آن‌ ها خواست تا داده های به دست آمده از آزمایش‌ها را مثل کاری که خود انجام داده‌اند، تفسیر کنند یا اینکه از آن‌ ها خواست تا آزمایش‌هایی را طراحی نمایند (کلبِرن و کلاف، ۱۹۹۷).

۱-۶-۱-۷- مرحله توسعه یادگیری: در این مرحله دانشجویان هدایت می‌شوند تا مفهوم جدید را به زمینه‌های مختلف مرتبط و در این زمینه‌ها به کار بگیرند (بنتلی و همکاران، ۲۰۰۷). این مرحله بر اهمیت کاربردهای مختلف انتقال اطلاعات تأکید می‌کند (برنسفورد و همکاران، ۲۰۰۰). به عبارت دیگر، اساتید باید مطمئن شوند که دانش در زمینه‌های جدید به کار گرفته می‌شود و به یک زمینه ساده، محدود نمی‌شود (ایزن کرفت، ۲۰۰۳).

با توجه به تعریف فوق از مهارت اعضای هیئت علمی در کاربرد چرخه یادگیری هفت گانه، می‌توان این متغیر را چنین تعریف نمود:

۱-۶-۲- مهارت اعضای هیئت علمی در کاربرد چرخه یادگیری هفت گانه: منظور میزان توانایی اعضای هیئت علمی در اجرا و پیاده سازی روش آموزشی فعال چرخه یادگیری هفت گانه است که این روش خود شامل هفت مرحله مجزا به صورت زیر می‌باشد:

۱-۶-۲-۱- مرحله استنباط: با توجه به نقش و اهمیت دانش و تجارب پیشین در یادگیری موضوعات و مهارت‌های جدید، هدف این مرحله، پی بردن به دانش پیشین دانشجویان ‌در مورد موضوع جدید می‌باشد، زیرا با این کار امکان یادگیری بیشتر و بهتر دانشجو فراهم می‌شود و از اتلاف وقت به منظور تأکید بر مطالب و مفاهیم تکراری اجتناب می‌شود.

۱-۶-۲-۲- مرحله مشارکت: از آن جائی که مشارکت فعال دانشجو در کلاس، امر یادگیری را محقق می‌سازد، در این مرحله، استاد تلاش می‌کند بسته به ماهیت موضوع مورد نظر با شیوه های مختلف، توجه دانشجویان را به درس جلب نماید تا از این طریق یادگیری آن‌ ها را بهبود بخشد.

۱-۶-۲-۳- مرحله اکتشاف: هدف این مرحله این است که دانشجویان با راهنمایی و هدایت استاد و با بهره گرفتن از زمان و امکاناتی که در اختیار آن‌ ها قرار داده ‌می‌شود، در انجام آزمایش‌ها و فعالیت‌های مختلف، شرکت نموده و خود به اکتشافاتی ‌در مورد موضوع جدید دست یابند.

۱–۶-۲-۴- مرحله توضیح: هدف این مرحله این است که بعد از این‌که دانشجویان در مرحله اکتشاف به اطلاعات و یافته های جدیدی در رابطه با درس دست یافتند، در این مرحله طلاعات و ادراکات خود از مبحث جدید را سازمان‌دهی کرده و به زبان علمی و با بهره گرفتن از واژه های علمی برای کل کلاس، بیان نمایند.

۱-۶-۲-۵- مرحله بسط یادگیری: برای این که اطلاعات و یادگیری‎‌های دانشجویان فقط به کلاس و مبحث مورد نظر محدود نشود، در این مرحله استاد با ارائه مسائل و تکالیفی گسترده‌تر، دانشجویان را تشویق می‌کند تا اطلاعات خود را بسط داده و با درک ارتباط آن با زمینه‌ها و مسائل دیگر، بتوانند از این یادگیری‌ها در حیطه‌های دیگر نیز استفاده کنند.

۱-۶-۲-۶- مرحله ارزیابی: به منظور تعیین میزان ادراک و یادگیری دانشجویان از مبحث مورد نظر و نیز رفع نقایص و کاستی‌ها، استاد بنا به ماهیت موضوع، با بهره گرفتن از ارزیابی‌های کتبی، شفاهی، کاربردی یا آزمایشگاهی ادراک دانشجویان خود را مورد آزمون قرار می‌دهد.

۱-۶-۲-۷- مرحله توسعه یادگیری: هدف این مرحله این است که دانشجویان ارتباط مفاهیم آموخته شده با مسائل، مشکلات، زمینه‌ها و حیطه‌های مختلف زندگی واقعی را دریابند و بتوانند به بهترین نحو از این اطلاعات برای حل مسائل زندگی واقعی استفاده کنند.

۱-۶-۳- مهارت‌های فکری و عملی: مهارت‌های فکری همان کارکردهای ذهنی هستند که به ما کمک می‌کنند دانش جدید را فرا بگیریم، آن را در موقعیت‌های آشنا و خاص به کار ببریم، و بر فرایندهای ذهنی که هنگام فراگیری و استفاده از دانش به کار گرفته می‌شود، کنترل داشته باشیم (جانسون، ۱۹۹۷). مهارت فکری نوعی توانایی رفتاری است که وقتی فعال می شود، کارکردها منجر به تسهیل عملکرد یک تکلیف یا وظیفه می‌شوند (برگان، ۱۹۷۱). منظور از مهارت‌های عملی، مهارت‌هایی هستند که به وسیله دست یا با مداخله موجود انسانی از طریق تجهیزات، ابزارها یا فناوری‌هایی که نیازمند راهنمایی، نیرو و یا حرکت هستند، صورت می‌گیرد (هامپتون، ۲۰۰۲). این مهارت‌ها، فعالیت‌های تدریس و یادگیری هستند که دانشجویان را در کارهایی مثل مشاهده یا دستکاری و کاربرد مواد و اشیای واقعی درگیر می‌کند (میلار، ۲۰۰۴). این مهارت‌ها شامل شش حیطه می‌باشد (انجمن دانشکده‌ها و دانشگاه‌های آمریکایی، ۲۰۰۷):

۱-۶-۳-۱- مهارت تحقیق و تجزیه و تحلیل: تحقیق یک نوع فرایند تدریس و یادگیری است که در آن دانشجویان به انجام فعالیت‌هایی مانند سؤال پرسی، مسأله یابی، بررسی، همکاری، تعیین راه حل مسائل و مذاکره ‌در مورد نتایج می‌پردازند تا دانش خود را شکل داده و مهارت‌های تحقیقی خود را توسعه دهند (بی یر، ۱۹۷۹؛ کرجکیک، بلامنفلد، مارکس، باس و فردریکس، ۱۹۹۸؛ کان، بلک، کسلمن و کاپلن، ۲۰۰۰؛ لواِستیک و بارتون، ۲۰۰۵؛ سندوال، ۲۰۰۵). تحقیق به فعالیت‌های دانشجویان اشاره دارد که به واسطه آن، دانشجویان دانش و ادراک خود از ایده های علمی را توسعه می‌دهند (انجمن ملی تحقیق^[۹۵]، ۱۹۹۶). تجزیه و تحلیل، ابزار قدرتمند فکری و به معنای توانایی بررسی دقیق و تجزیه حقایق و افکار (بارتلت، ۲۰۰۱؛ آمر، ۲۰۰۵)، و نگریستن به مسائل از زوایای مختلف و تشخیص ارزش راه‌های مختلف تفکر می‌باشد (سارجنفری و باکستون، ۲۰۰۶).

۱-۶-۳-۲- مهارت تفکر انتقادی و خلاق: تفکر انتقادی به معنای تشکیل و تدوین استنتاج منطقی (سایمون و کاپلن، ۱۹۸۹)، تدوین استدلال منطقی و دقیق (استال و استاهل، ۱۹۹۱) و تعیین هدفدار این‌که چه چیزی پذیرفته یا رد شود (مور و پارکر، ۱۹۹۴) می‌باشد. منظور از خلاقیت، توانایی نزدیک شدن به ایده های جدید قابل فهم و ارزشمند می‌باشد (بادن، ۲۰۰۱). خلاقیت فرایند حساسیت نسبت به یک مسأله یا مشکل، کمبودها و نقایص، اختلاف در دانش، ناهماهنگی‌ها، شناسایی و تعیین مسأله، جستجوی راه حل‌ها، ارائه حدسیات یا فرضیات ‌در مورد این نقایص و کمبودها، آزمون مکرر فرضیات و اصلاح آن‌ ها و در نهایت گفتگو ‌در مورد نتایج می‌باشد (تورنس^[۹۶]، ۱۹۹۶). خلاقیت توانایی استثنایی انسان برای تفکر و خلق است.(ریامر و برولین، ۲۰۰۶)