اقدامات عملی ‌در مورد کشور ناقض حقوق کودکان و طرد و مجازات مسؤولان امور, و تعهد و تعقیب و مجازات مجرمان باید به ‌عنوان اصول اولیه مورد رعایت همه کشورها قرار گیرد تا وضعیت غیرقابل تحمل کودکان قربانی جنگ تعدیل شود. در این مورد، وظیفه اصلی به عهده مقامات کشور محل ارتکاب جرم است که چنین انتظاری به سختی برآورده می شود ؛ در حالی که فشارهای بین‌المللی می‌تواند تا حدی آنان را مجبور به تمکین نماید.

در اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی (رم ۱۹۹۸) یکی از اهداف ، مجازات مرتکبان جنایات جنگی بر ضد کودکان است. در این اساسنامه به کارگیری کودکان زیر ۱۵ سال در مخاصمات داخلی یا بین‌المللی ، حمله به مدارس و بیمارستان‌ها و جرایم خشونت آمیز شدید علیه کودکان می‌تواند در چارچوب وظیفه این دیوان قرار گیرد.^[۲۹۹] باید بدانیم که اکثر جنگ ها بخاطر قدرت طلبی , غفلت ازعدالت و مساوات, سرکوبی حقوق اولیه و فقرشدید شکل می‌گیرد که جامعه جهانی باید به رفع آن اقدام کند.

وزارت حقوق بشر عراق با صدور بیانیه‌ای از جذب کودکان زیر ۱۲ سال از سوی تروریست‌های داعش و شستشوی مغزی آن ها برای اعزام به الانبار برای دست زدن به عملیات‌ های انتحاری پرده برداشت وزارت حقوق بشر عراق با صدور بیانی های اعلام کرد: ‌تروریست‌های داعش کودکان زیر ۱۲ سال را جذب و آن ها را به استان الانبار برای عملیات‌های انتحاری اعزام می‌کنند. این اقدام بر خلاف بند د ماده ۸ اساسنامه دیوان بین الملل کیفری است که بسیج اجباری یا داوطلبانه کودکان زیر ۱۵ سال در درگیری مسلحانه را جنایت جنگی بر شمرده است با توجه به موارد فوق مشاهده می شود که جریانات تکفیری با مسلط شدن به مناطق تحت حاکمیت خود از هیچ جنایتی فروگذار نیستند و این امر با توجه به نمونه های فوق قابل اثبات است.

بنابر گزارش دیده‌بان حقوق بشر، سازمان داعش در درگیری‌های نظامی خود از کودکان و نوجوانان استفاده می‌کند. این گزارش بر پایه اطلاعات داده شده توسط ۲۵ نهاد تنظیم شده است. در این گزارش نه تنها داعش متهم به استفاده نظامی از کودکان شده است، بلکه گروهک‌ها و سازمان‌های دیگری از جمله جبهه النصره سازمان نزدیک به القاعده، ارتش آزاد سوریه، جبهه اسلامی سوری و نیروهای امنیتی در مناطق کردنشین هم متهم به استفاده نظامی از کودکان شده‌اند.^[۳۰۰]

• 1. بخش دوم: مسئولیت حقوقی و کیفری تکفیریان و دولت های حامی

با توجه مطالب ارائه شده در بخش قبل، با بررسی برخی از اقدامات ‌گروه‌های تکفیری در مناطق تحت سلطه و تطبیق آن با اسناد و مقررات بین‌المللی به وضوح مشاهده گردید که اقدامات انجام شده، مغایر اسناد بین‌المللی و بشر دوستانه است. اینک با ملحوظ قرار دادن یافته های بخش قبل در این بخش، مسئولیت حقوقی و کیفری تکفیریان و کشورهای حامی آنان در قبال اقدامات ارتکابی در نقض مقررات بین‌المللی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. لذا این بخش را با عنوان مسئولیت حقوقی و کیفری تکفیریان و دولت های حامی آن نام نهادم تا به پاسخ فرضیه و سوال سوم این رساله دست یابم. ‌بنابرین‏ موضوع این بخش را در دو مبحث پی می گیرم؛ نظر ‌به این که جهت تحمیل مسئولیت های حقوقی و کیفری به تکفیریان و پیرو آن تحمیل مسئولیت به کشورهای حامی می بایست بدواً وضعیت حقوقی تکفیریان در جامعه جهانی مشخص گردد لذا در مبحث اول وضعیت حقوقی تکفیریان مورد بررسی قرار می‌گیرد تا در مبحث دوم، مسئولیت آنان در برابر اسناد بین‌المللی تبیین گردد.

مبحث اول: وضعیت حقوقی تکفیریان در عرصه بین الملل

گفتار اول: مخاصمات بین‌المللی و غیر بین الملی

در ادبیات بین‌المللی حقوق، بر اساس این که آیا این مخاصمات در داخل مرزهای یک کشور به وقوع پیوسته یا مخاصمه به بیرون مرزهای داخلی، امتدا یافته، می توان مخاصمات مسلحانه را به مخاصمات مسلحانه غیر بین‌المللی و مخاصمات مسلحانه بین‌المللی تقسیم نماییم.

1. 1. . جوهرى؛ همان، ج ۲، ص ۸۰۸٫ ↑

1. 1. . حدید، آیه ۲۰٫ ↑

1. 1. .ازهری؛ محمد بن احمد؛۲۰۰۱: جلد ۱۵/ص ۵۱۳ ↑

1. 1. .جوهری؛ اسماعیل بن حماد؛۱۹۹۰:جلد ۵/ص ۲۰۷۱ ↑

1. 1. .راغب اصفهانی؛ ابوالقاسم حسین؛۱۴۲۱ه.ق:جلد ۱/ص ۳۲٫ ↑

1. 1. . ازهری؛ محمد بن احمد؛۲۰۰۱: جلد ۱۵/ص ۵۱۳ ↑

1. 1. . جوهری؛ اسماعیل بن حماد؛۱۹۹۰:جلد ۵/ص ۲۰۷۱ ↑

1. 1. . فیرزوآبادی؛ مجدالدین؛۲۰۰۵:جلد ۵/ص ۱۱۷۶ ↑

1. 1. . راغب اصفهانی؛ ابوالقاسم حسین؛۱۴۲۱ه.ق:جلد ۱/ص ۳۲٫ ↑

1. 1. . زکریاء القزوینی الرازی؛ أحمد بن فارس:۱۹۸۶ م:جلد ۱/ ص ۱۳۳٫ ↑

1. 1. . ابن منظور الأنصاری الرویفعى الإفریقى، جمال الدین:۱۴۱۴ هـ.ق، جلد ۱/ ص ۱۴۰ . ↑

1. 1. . علیزاده موسوى، مهدى:۱۳۹۳ ه.ش، ایمان و کفر/ص ۳۷٫ ↑

1. 1. . در دو سوى این بردار، برداشت‏هاى التقاطى از ایمان، و در میانه‏ى آن، تعریف مذاهب اسلامى از ایمان بیان شده است. ↑

1. 1. . طباطبایى؛ محمدحسین:۱۳۵۷ ه.ش، جلد ۱۸/ص ۳۳۲٫ (ذیل آیه‏ى ۱۴ سوره‏ى حجرات). ↑

1. 1. علیزاده موسوى، همان. ↑

1. 1. . جنکه المیدانى؛ عبدالرحمن حسن:۲۰۰۱ م، ص ۷۱۵ تا ۷۲۵٫ ↑

1. 1. . نحل، آیه ۱۰۶٫ ↑

1. 1. علیزاده موسوى، همان. ↑

1. 1. . فاتحه، آیات ۶- ۷٫ ↑

1. 1. نمل/ ۱۴ ↑

1. 1. . بقره، آیه ۸۹ . ↑

1. 1. . علیزاده موسوى، مهدى، همان. ↑

1. 1. . أحمد الشهرستانی؛ أبو الفتح محمد بن عبد الکریم بن أبى بکر: ۲۰۰۱ م، جلد ۱/ ص ۱۳۴ . ↑

1. 1. . علیزاده موسوى، مهدى، همان. ↑

1. 1. . البغدادی التمیمی الأسفرایینی، عبد القاهر بن طاهر بن محمد بن عبد الله: ۱۹۷۷م، جلد ۱/ص ۸۳٫ ↑

1. 1. . همان. ↑

1. 1. . همان، ص ۸۴٫ ↑

1. 1. . همان، ص ۸۳٫ ↑

1. 1. . همان. ↑

1. 1. . البته خوارج عقاید دیگرى، از جمله مسأله‏ى حاکمیت الهى یا همان« لاحکم الالله» نیز داشتند که چون ‌به این بحث مرتبط نیست، ذکر نشد. براى آگاهى بیش‏تر ر. ک: عبدالکریم شهرستانى، الملل والنحل، ج ۱، ص ۱۳۱٫ ↑

1. 1. . الفیومی ثم الحموی؛ أحمد بن محمد بن علی:۱۴۲۳ ه.ق،جلد ۲/ ص ۱۵ ↑

1. 1. . علیزاده موسوى، مهدى، همان ↑

1. 1. . مجلسى؛ محمدباقر: ۱۴۳۱ه.ق، جلد۶۹/ ص ۱۶٫ ↑